UW ONVERGETELIJKE vakantie

In de loop van bijna 2000 jaar zijn in Cahors talrijke talrijke herinneringen aan de geschiedenis en cultuur bewaard gebleven.
In de gallo-romaanse periode was Cahors, wat toen Divona heette, een belangrijk centrum van handel en cultuur op de kruising van talrijke romeinse wegen. Vele bouwwerken getuigen nog van die periode 
(romeinse brug, ruïne van het romeinse theater, het aquaduct, de thermen…).
Van de IVe tot de XIIde eeuw zou Cahors herhaaldelijk overspoeld worden door invasies van barbaren (Vandalen, Westgothen, Saracenen, Noormannen, Engelsen).
Vanaf de XIIe eeuw beleefde Cahors een bloei die te danken was aan de handel en de komst van talrijke Lombardijse bankiers, die van de stad een van de belangrijkste financiële plaatsen van de christelijke wereld maakten.
In 1308 werd begonnen met de bouw van de beroemde Pont Valentré. Deze brug komt tegenwoordig voor op de lijst van werelderfgoederen van de UNESCO. Hij kwam pas gereed in de tweede helft van de XIVe eeuw.
In 1314 werd Jacques Duèze, geboren in Cahors, gekozen tot paus onder de naam Johannes XXII. Naast het stichten van een Kartuizer klooster en de invoering van Cahors-wijn in Avignon, was Johannes XXII de grondlegger van de Universiteit. Deze kon spoedig wedijveren met die van Toulouse en maakte van Cahors een intellectueel centrum.
Na de Honderdjarige Oorlog – hiervan zijn vandaag nog steeds enkele militaire bouwwerken zichtbaar, bracht de Renaissance Cahors vernieuwing en verfraaiing op zowel het gebied van de kunst (Clément Marot, Olivier de Magny, Hugues Salel, Fenelo) als architectuur (de kruisgang van de kathedraal), de ondergang en sluiting van de universiteit in 1751 ten spijt.
In de XIXe eeuw kwam de uitbreiding van Cahors buiten de stadsmuren, de aanleg van grote wegen evenals de bouw van openbare gebouwen (gerechtsgebouw, stadhuis, theater, bibliotheek, station) tot stand.
Vandaag blijft Cahors, zonder de geschiedenis tekort te doen, een belangrijk knooppunt (vliegveld, snelweg A20, spoorlijn van de SNCF).